Mesjasz miał przyjść i miał cierpieć
“Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę.” (GENESIS 3:14-15)
Z powodu chęci niezależności od Boga i samowoli pierwszych ludzi cały świat znalazł się w rękach diabła i jego demonów. Rozmnożyły się nieszczęścia, ból, choroby, kalectwo, śmierć, zniewolenia, zboczenia, przestępstwa, szaleństwa, nienawiść, wojny, zgubne wypadki i straszliwe kataklizmy. Doskonały pierwotnie świat jaki Bóg poddał we władanie człowiekowi znalazł się w rękach szatana, który zamienił go w piekło i bezpardonowo zaczął ingerować w życie wszystkich ludzi. Chociaż świat nadal doświadczał licznych dobrodziejstw Stwórcy, jednak towarzyszyły im nieprzebrane udręki będące dziełem wroga ludzkości. Szatan trzymał sprawiedliwego Boga w szachu. Gdyby Bóg chciał zniszczyć diabła i demony musiałby także zniszczyć człowieka, który podobnie jak sam szatan zbuntował się przeciwko Bogu. Jeżeli zaś chciał oszczędzić człowieka musiał pozwolić diabłu rządzić światem, gdyż jemu to bezwiednie podporządkowali się ludzie. Ukochany przez Boga człowiek z powodu swego grzechu stał się wrogiem Stwórcy i znalazł się po przeciwnej stronie barykady.
Mesjasz, czyli namaszczony przez Boga człowiek został obiecany ludzkości już na samym początku w ogrodzie Eden. Miał on w miejsce Adama i jego potomstwa ponieść zasłużony i sprawiedliwy sąd za szatański bunt przeciwko Władcy Wszechświata i usprawiedliwić w ten sposób tych wszystkich, którzy przez niego postanowią powrócić do Boga. Jak to mówi powyższy werset Mesjasz miał zostać wydany w ręce diabła zamiast człowieka, by poprzez swą męczeńską śmierć usprawiedliwić wiernych sobie ludzi przed Bogiem i wyrwać ich z ręki szatana. Pragnąc oszczędzić człowieka sprawiedliwy Bóg musiał najpierw wykonać wyrok wydany na ludzkość sądząc ją w człowieku-Mesjaszu, by móc następnie potępić, osądzić i wykonać wyrok na dręczycielu ludzi. Mesjasz dzięki swojej męczeńskiej śmierci miał przynieść ludziom przebaczenie grzechów, uzdrowienie, ulgę, ochronę, wewnętrzny spokój, wolność od zniewoleń, zdolność miłości nie tylko do dobrych ale i do złych bliźnich, powodzenie, błogosławieństwo oraz, co najważniejsze, przyszłe zmartwychwstanie i wieczne życie w nowym świecie. Lecz by to wszystko mogło nadejść… Mesjasz musiał cierpieć.
“Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska spośród kolan jego, aż przyjdzie ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów! Przywiąże on swego osiołka w winnicy i źrebię ośle u winnych latorośli. W winie prać będzie swą odzież, i w krwi winogron – swą szatę.” (GENESIS 49:10-11)
Poza przytoczonymi wersetami z księgi Rodzaju męczeńska śmierć nadchodzącego Mesjasza była zapowiadana także w innych księgach Starego Testamentu. Psalmy (na przykład 89), słynny 53 rozdział Izajasza, wizja Daniela o 70-ciu ‘tygodniach’ zapowiadająca zgładzenie Mesjasza w 33 roku naszej ery czy też poniższe fragmenty z księgi Zachariasza mówiące o tym, że nawet sami Żydzi będą mieli udział w zamordowaniu Chrystusa:
“Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym. […] A gdy go ktoś zapyta: Cóż to za rany masz na twoim ciele? Wówczas odpowie: Tak mnie pobito w domu moich najmilszych. Mieczu, podnieś się na mego Pasterza, na Męża, który jest Mi bliski – wyrocznia Pana Zastępów. Uderz Pasterza, aby się rozproszyły owce, bo prawicę moją zwrócę przeciwko słabym.” (ZACHARIASZA 12:10, 13:6-7)
To że Jezus z Nazaretu uznawany za Mesjasza przez olbrzymią liczbę tak Żydów jak i pogan został zabity nie ulega wątpliwości. Ortodoksyjni Żydzi odrzucający Jezusa od zawsze stanowili największe świadectwo jego męczeńskiej śmierci, gdyż nigdy nie podważali faktu jego ukrzyżowania. Jeżeli Nazarejczyk nie został ukrzyżowany to chrześcijaństwo nie przetrwałoby ani jednego dnia w Jerozolimie i całej Palestynie, gdzie tysiące naocznych świadków mogłyby potwierdzić, że Jezusa ani nie zabito ani też on sam nigdy nie istniał. Żydzi podważali boskie pochodzenie Jezusa, jego mesjaństwo, jego bezgrzeszność i jego zmartwychwstanie, ale było dla nich oczywiste, że ktoś taki istniał, był uznawany za Mesjasza, został ukrzyżowany i jego grób był pusty. W przeciwnym wypadku kościół jerozolimski nie miałby prawa bytu. Żydzi nigdy nie spierali się z apostołami o powszechnie znane fakty i historyczność wydarzeń, lecz o ich interpretację. Dodatkowo historyczność Jezusa, jego śmierć i mesjański kult potwierdza także rzymski historyk Tacyt:
“Aby powstrzymać plotki, Neron oskarżył i poddał torturom grupę ludzi nienawidzonych za ich niecne praktyki – grupę popularnie zwaną ‘chrześcijanami’. Założyciel tej sekty, Chrystus, został stracony przez prokonsula Judei, Poncjusza Piłata, kiedy Tyberiusz był cesarzem. Ich niezwykle szkodliwe przesądy na jakiś czas zwalczano, ale zaczęły powracać – teraz nie tylko w Judei, ale nawet w samym Rzymie, który przyciąga i przejmuje wszelkiego rodzaju podłe i przynoszące wstyd działania.” (Tacyt, Annały 15.55, spisane w latach 109-116 n.e.) Także Pliniusz Młodszy (Gaius Pilinius) pisząc do cesarza Trajana z okolic Pontu i Bitynii w latach 111-113 n.e. mówi o rozpowszechnionym w tamtym rejonie kulcie Chrystusa, któremu chrześcijanie śpiewali hymny “jak bogu” (Pliniusz, Listy 10.96-97).
Nadejście Mesjasza za rządów Rzymu
W księdze Daniela zapowiedziano czas Mesjasza na 33 rok naszej ery. Daniel dokładnie określił także, że Mesjasz pojawi się za czasów Imperium Rzymskiego. Powiedział on do króla Babilonu:
“Po tobie jednak powstanie inne królestwo, mniejsze niż twoje, i nastąpi trzecie królestwo miedziane, które będzie panowało nad całą ziemią. Czwarte zaś królestwo będzie trwałe jak żelazo. Tak jak żelazo wszystko kruszy i rozrywa, skruszy ono i zetrze wszystko razem. […] W czasach tych królów Bóg Nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu. Jego władza nie przejdzie na żaden inny naród. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na zawsze,” (DANIELA 2:39-40.44)
Wymienione przez proroka imperia znane są nam z historii. Pierwsze to Babilon, drugie to Medo-Persja, trzecie to państwo Aleksandra Wielkiego, czwartym zaś jest Rzym. Królestwo wzbudzone przez Boga Niebios to oczywiście duchowe Królestwo Niebiańskie będące głównym przesłaniem Jezusa Nazareńskiego. Treść powyższego widzenia jest w bardzo zbliżony sposób powtórzona także w siódmym rozdziale księgi Daniela gdzie znowu widzimy cztery supermocarstwa: Babilon, Medo-Persję, państwo Aleksandra podzielone pomiędzy jego czterech dowódców oraz Rzym. Odnajdujemy tu zapowiedź nadchodzących prześladowań chrześcijan oraz objęcia władzy przez Mesjasza – właśnie za czasów Cesarstwa Rzymskiego.
“Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.” (DANIELA 7:13-14)
Należy tu zwrócić uwagę na fakt, iż w obu wizjach jest również mowa o czasach Antychrysta, który także ma nadejść za czasów rzymskich. Oznacza to przyszłe odrodzenie Imperium Rzymskiego w czasach ostatecznych. Po upadku ogólnoświatowego państwa Antychrysta nastaną niepodzielne rządy prawdziwego Mesjasza.
Globalny kult Jahweh poprzez dzieło i osobę Mesjasza
Innym nieprawdopodobnym twierdzeniem Starego Testamentu była zapowiedź rozlania się monoteistycznego kultu Boga Izraela na wszystkie narody świata. Proroctwo to jest bardzo wyraźnie i jednoznacznie przedstawiane w Psalmach oraz prorokach od Izajasza zaczynając a na Malachiaszu kończąc:
“Aby na ziemi znano Jego drogę, Jego zbawienie – pośród wszystkich ludów. I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, wszystkie narody będą mu służyły. Przyjdą wszystkie ludy, które stworzyłeś, i Tobie, Panie, pokłon oddadzą, i będą sławiły Twe imię. Rahab i Babilon zaliczę do wyznawców moich; Również Filistea i Tyr wraz z Etiopią powiedzą: Oni się tu urodzili.” (PSALMY 67:3, 72:11, 86:9, 87:4)
“W ów dzień Izrael, trzeci kraj z Egiptem i z Asyrią, będzie błogosławieństwem pośrodku ziemi. Pan Zastępów pobłogosławi mu, mówiąc: Błogosławiony niech będzie Egipt, mój lud, i Asyria, dzieło moich rąk, i Izrael, moje dziedzictwo. […] Nawróćcie się do Mnie, by się zbawić, wszystkie krańce świata, bo Ja jestem Bogiem, i nikt inny! Przysięgam na Siebie samego, z moich ust wychodzi sprawiedliwość, słowo nieodwołalne. Tak, przede Mną się zegnie wszelkie kolano, wszelki język na Mnie przysięgać będzie, mówiąc: Jedynie u Pana jest sprawiedliwość i moc. Do Niego przyjdą zawstydzeni wszyscy, którzy się na Niego zżymali. […] Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga. […] A Ja znam ich czyny i zamysły. Przybędę, by zebrać wszystkie narody i języki; przyjdą i ujrzą moją chwałę. Ustanowię u nich znak i wyślę niektórych ocalałych z nich do narodów Tarszisz, Put, Meszek i Rosz, Tubal i Jawan, do wysp dalekich, które nie słyszały mojej sławy ani nie widziały mojej chwały. Oni ogłoszą chwałę moją wśród narodów.” (IZAJASZ 19:24-25, 45:22-24, 52:10, 66:18-19)
“W tym dniu podniosę szałas Dawidowy, który upada, zamuruję jego szczeliny, ruiny jego podźwignę i jak za dawnych dni go zbuduję, by posiedli resztę Edomu i wszystkie narody, nad którymi wzywano mojego imienia – wyrocznia Pana, który to uczyni.” (AMOSA 9:11-12)
“Strasznym dla nich okaże się Pan, bo sprawi, że znikną wszystkie bóstwa ziemi, i będą Mu oddawać pokłon: każdy z miejsca swego, wszystkie pogańskie wybrzeża.” (SOFONIASZA 2:11)
“Tak mówi Pan Zastępów: W owych dniach dziesięciu mężów ze wszystkich narodów i języków uchwyci się skraju płaszcza człowieka z Judy, mówiąc: Chcemy iść z wami, albowiem zrozumieliśmy, że z wami jest Bóg.” (ZACHARIASZA 8:23)
“Albowiem od wschodu słońca aż do jego zachodu wielkie będzie imię moje między narodami, a na każdym miejscu dar kadzielny będzie składany imieniu memu i ofiara czysta. Albowiem wielkie będzie imię moje między narodami – mówi Pan Zastępów.” (MALACHIASZA 1:11)
Dziś nikogo na świecie nie dziwi już fakt, że w każdym narodzie świata dawni poganie czczą obecnie Boga Żydów. Kiedy ktokolwiek wymawia słowo ‘Bóg’ praktycznie wszyscy kojarzą je natychmiast z Bogiem Izraela. Jednakże nawet w czasach Chrystusa taka sytuacja była nie do pomyślenia. Kiedy cesarz Kaligula ogłosił się bogiem i nakazał ustawienie swojej podobizny we wszystkich świątyniach na terenie imperium Żydzi byli jedynym narodem, który sprzeciwił się imperatorowi. Wszystkie inne ludy czciły własnych bogów i mało kto decydował się na odrzucenie pogaństwa, by poddać się Bogu Hebrajczyków.
Kolejnym ważnym faktem związanym z tymi przepowiedniami jest kluczowa rola Mesjasza w globalnym rozpowszechnieniu kultu Boga Abrahama. Tak jak Mesjasz miał być ofiarą za grzech wszystkich ludzi tak też przez niego wiara w prawdziwego Boga miała powstać w każdym zakątku ziemi:
“I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego.” (GENESIS 22:18)
“Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego spoczynku. Owego dnia to się stanie: Pan podniesie po raz drugi rękę, aby wykupić Resztę swego ludu, która ocaleje, z Asyrii i z Egiptu, z Patros i z Kusz, z Elamu i Szinearu, z Chamat i z wysp na morzu. Podniesie znak dla pogan i zgromadzi wygnańców Izraela; pozbiera rozproszonych z Judy z czterech stron świata. […] Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności. […] A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi. Tak mówi Pan, Odkupiciel Izraela, jego Święty, do wzgardzonego w swej osobie, do budzącego odrazę pogan, do niewolnika przemożnych: Królowie zobaczą cię i powstaną, książęta padną na twarz, przez wzgląd na Pana, który jest wierny, na Świętego Izraelowego,” (IZAJASZA 11:10-12, 42:6-7, 49:6-7)
Tak to za sprawą Jezusa pogardzanego przez Żydów i budzącego odrazę wśród pogan nowe przymierze i kult Jahweh dotarły do wszystkich narodów.
Mesjasz – wcielenie Boga Izraela
Innym szokującym faktem widocznym w Starym Testamencie jest zapowiedź Mesjasza, który będzie nie tylko człowiekiem pochodzącym z linii króla Dawida, ale jednocześnie wcieleniem Boga istniejącego od wieków – na długo przed zapowiadaną inkarnacją. Dlatego też Mesjasz będzie czczony jako Pan i Bóg:
“Dawidowy. Psalm. Wyrocznia Boga dla Pana mego: Siądź po mojej prawicy, aż Twych wrogów położę jako podnóżek pod Twoje stopy. […] Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził. Pocałujcie Syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają. […] Tron Twój, o Boże, trwa wiecznie, berło Twego królestwa – berło sprawiedliwe. Miłujesz sprawiedliwość, wstrętna ci nieprawość, dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż równych ci losem;” (PSALMY 110:1, 2:7.12, 45:7-8)
“Kto wstąpił do nieba i zstąpił? Kto zebrał wiatr w swoje garście? Kto wody owinął płaszczem? Kto krańce ziemi utworzył? Jakie jest jego imię? – A jakie Syna? Wiadomo ci może?” (PRZYPOWIEŚCI 30:4)
“Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. […] Zbliżcie się ku Mnie, słuchajcie tego: Ja nie w skrytości mówiłem od początku; odkąd się to spełniało, tam byłem. Tak więc teraz Pan Bóg, posłał mnie ze swoim Duchem. […] Włożyłem moje słowa w twe usta i w cieniu mej ręki cię skryłem, bym mógł rozciągnąć niebo i założyć ziemię, i żeby powiedzieć Syjonowi: Tyś moim ludem.” (IZAJASZ 9:5, 48:16, 51:16)
“Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.” (DANIELA 7:13-14)
“A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności.” (MICHEASZA 5:1)
“Ciesz się i raduj, Córo Syjonu, bo już idę i zamieszkam pośród ciebie – wyrocznia Pana. Wówczas liczne narody przyznają się do Pana i będą ludem Jego, i zamieszkają pośród ciebie, a ty poznasz, że Pan Zastępów mnie posłał do ciebie.” (ZACHARIASZA 2:14-15)
“Oto Ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego. Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów.” (MALACHIASZA 3:3:23.1)
Ta przepowiednia spełniła się na Jezusie Chrystusie, który jest dziś czczony pomiędzy narodami jako Pan i Bóg, wcielenie samego Boga Jahweh:
“Wiemy także, że Syn Boży przyszedł i obdarzył nas zdolnością rozumu, abyśmy poznawali Prawdziwego. Jesteśmy w prawdziwym Bogu, w Synu Jego, Jezusie Chrystusie. On zaś jest prawdziwym Bogiem i Życiem wiecznym.” (1 JANA 5:20)